แหล่งมรดกโลกแบบผสม ในทวีปเอเชีย

วาดิรัมเคยเป็นที่การอาศัยของมนุษย์หลายชาติชน หลายอารยธรรม หลายวัฒนธรรม ตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ ทั้งพวกนาบีเทียน ที่มีหลักฐานเป็นภาพบนหินในรูปแบบของพวกนาบีเทียน วิจิตรกรรมฝาผนัง และสถานที่ประกอบพิธีกรรม เผ่าเบดูอินก็เช่นเดียวกัน มีหลักฐานว่าพวกเราอาศัยอยู่บริเวณโดยรอบ                 ในทิศตะวันตกของวาดิรัมเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับติดต่อกับกองทัพแห่งสหราชอาณาจักร T . E Lawrence โดยมีการดำเนินการที่นี้ในช่วงปฏิวัติอาหรับปี ค.ศ. 1917 – 1918 ต่อมาในปี 1980 หนึ่งในหินอันน่าประทับใจในวาดิรัมถูกตั้งชื่อว่า “เจ็ดเสาหลักแห่งปัญญา” ซึ่งคำนี้มาจากหนังสือลอเลนซ์ หนังสือซึ่งเป็นผลพ่วงของสงครามที่เกิดขึ้น แม้ว่า “เจ็ดเสาหลัก” ในหนังสือเล่มจริงไม่เชื่อมโยงกับหุบเขารัมนี้เลยก็ตาม และหุบเขาแห่งนี้ถูกค้นพบเรื่องการปีนเขาในปี 1987 โดยโทนี่ ฮอวอร์ด , ดี เทย์เลอร์ , มิค ชอร์และ อัล เบเกอร์ ฮอวอร์ดและเทย์เลอร์ เขียนหนังสือคู่มือสองเล่มเพื่อแนะนำการเดินและปีนหุบเขาวาดิรัม ทะเลทรายวาดีรุม

  อะฮ์วารทางตอนใต้ของอิรัก หรือที่เรียกว่า “ที่ราบลุ่มอิรัก”  มีอากาศที่ร้อนและดูแห้งแล้งมากในบางส่วน แต่ก็มีความหลากหลายทางธรรมชาติ ทั้งเป็นที่อยู่อาศัยของนกหลากชนิด และเป็นพื้นที่วางไข่ของปลาในอ่าวอาหรับ ถือเป็นหนึ่งในพื้นที่ที่แม่น้ำหลายสาขาไหลผ่านที่ใหญ่ที่สุดในโลก สถานที่นี้แบ่งออกเป็น 7 ส่วนคือ 4 เขตบึง และ 3 แหล่งโบราณคดี คือ เออร์ อูรุก และ เทลอิริดู ที่เป็นส่วนหนึ่งของซากเมืองสมัยซูเมเรียน และพัฒนามาเป็นเมโสโปเตเมียใต้ระหว่าง 4,000 ถึง 3,000 ปี ก่อนคริสตศักราช สถานที่นี้จึงเป็นภูมิทัศน์ที่ยังเหลืออยู่ของเมโสโปเตเมีย     อะห์วาร์แห่งอิรักตอนใต้ที่สร้างขึ้นเมื่อปี 2016 ปีก่อนนั้น ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลกของยูเนสโกในฐานะที่เป็นแหล่งความหลากหลายทางชีวภาพและอนุสรณ์ของเมืองในยุคเมโสโปเตเมีย ( Refuge of Biodiversity and the Relict Landscape of the Mesopotamian Cities ) อะฮ์วารทางตอนใต้ของประเทศอิรัก

·        แหล่งภูมิทัศน์จ่างอาน (อังกฤษ: Tràng An Scenic Landscape Complex ) คือเขตภูมิทัศน์แห่งหนึ่งใกล้เมืองนิญบิ่ญ จังหวัดนิญบิ่ญ บริเวณดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำแดง ประเทศเวียดนาม เป็นที่รู้จักในฐานะแหล่งท่องเที่ยวล่องเรือในถ้ำ             การจดทะเบียนมรดกโลก การประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 38 เมื่อวันที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2557 ที่กรุงโดฮา ประเทศกาตาร์ แหล่งภูมิทัศน์จ่างอานได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกแบบผสม ทั้งทางวัฒนธรรมและทางธรรมชาติ[ 1 ] ซึ่งรวมตามก๊ก-บิ๊กด่ง เมืองฮวาลือ ( Hoa Lư ) และวัดบ๊ายดิ๊ญ ( Bái Đính Temple ) ด้วยข้อกำหนดและหลักเกณฑ์ในการพิจารณา ดังนี้ หลักเกณฑ์ทางวัฒนธรรม เป็นตัวอย่างอันโดดเด่นของวัฒนธรรมมนุษย์ ขนบธรรมเนียมประเพณีแห่งสถาปัตยกรรม วิธีการก่อสร้าง หรือการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ ซึ่งเสื่อมสลายได้ง่ายจากผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมตามกาลเวลา         หลักเกณฑ์ทางธรรมชาติ เป็นตัวอย่างที่เด่นชัดของการเป็นตัวแทนในวิวัฒนาการ...

เฮียราโพลิส หมายถึง เมืองแห่งความศักดิ์สิทธิ์ โดยสร้างให้อยู่ใกล้กับแอ่งน้ำแร่ร้อนปามุคคาเล ในอดีตเป็นสถานที่บำบัดโรค สันนิษฐานกันว่ามีอายุประมาณ 2 , 200 ปี เพราะถูกสร้างขึ้นในปี 190 ก่อนคริสตกาล หลังจากเมืองนี้ถูกยกให้พวกโรมัน ก็เกิดแผ่นดินไหวครั้งรุนแรงจนเมืองย่อยยับ ประมาณปลายศตวรรษที่ 2 เฮียราโพลิส ค่อยๆ ถูกบูรณะฟื้นฟูขึ้นใหม่ จนก้าวสู่ศตวรรษที่ 3 ด้วยความรุ่งโรจน์สุดๆ แต่เวลาเคลื่อนไปถึงศตวรรษที่ 7 ก็ถึงยุคเสื่อม เมื่อถูกข้าศึกต่างถิ่นรุกราน นอกจากนี้ยังได้รับความเสียหายจากแผ่นดินไหว (สถานที่แห่งนี้มีแผ่นดินไหวเกิดขึ้นหลายครั้งหลังปี ค.ศ. 1334 จึงไม่มีคนอาศัยอยู่อีก) ภายในเมืองโบราณมีสถานที่สำคัญอื่นๆ ได้แก่ พิพิธภัณฑ์ปามุคคาเล โรงอาบน้ำโรมัน ซากโบสถ์สมัยไบแซนไทน์ และฐานวิหารอะพอลโล โรงมหรสพโรมัน เป็นต้น เมืองโบราณเฮียราโพลิส ประเทศตุรกี

ปามุคคาเล แปลว่า ปราสาทปุยฝ้าย ( Cotton Castle ) มีลักษณะเป็นระเบียงน้ำพุเกลือร้อน เกิดจากแผ่นดินไหวของโลกในอดีต และปรากฏการณ์ที่ตะกอนของหินปูนทำปฏิกิริยากับอากาศ จับตัวแข็งกลายเป็นแอ่ง และมีธารน้ำแร่ใต้ดินไหลเอ่อล้นผุดขึ้นมาบนพื้นผิว รวมเป็นแอ่งน้ำหินปูนที่ลดหลั่นกัน มีความยาวประมาณ 2 . 7 กิโลเมตร สูง 160 เมตร ก่อนไหลลงจากผาสูง 100 เมตร จากระดับน้ำทะเล ผนังสีขาว เกิดขึ้นจากบ่อน้ำร้อนที่อุดมไปด้วยแคลเซียมคาร์บอเนต หรือหินปูน ซึ่งเมื่อน้ำพุร้อนระเหยขึ้นมาเป็นเวลาเนิ่นนาน ไอน้ำก็จะค่อย ๆ ก่อให้เกิดชั้นของแคลเซียมเกาะบริเวณขอบบ่อจนเกิดเป็นผนังสีขาวขึ้นนั่นเอง ปามุคคาเล ประเทศตุรกี

·       อุทยานแห่งชาติคังเซนซุงกา (คังเชนเซิงงา) ประเทศอินเดีย ( Khangchendzonga National Park, India ) ตั้งอยู่ใจกลางของเทือกเขาหิมาลัย อุทยานแห่งชาตินี้มีความหลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นที่ราบ หุบเขา ทะเลสาบ ธารน้ำแข็ง ที่งดงาม และภูเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะ ป่า และยอดเขานี้ยังสูงเป็นอันดับ 3 ของโลก อีกด้วย อุทยานแห่งชาติคังเซนซุงกา

              อุทยานแห่งชาติเกอเรเมและแหล่งหินแห่งแคปพาโดเชีย  เมืองเกอเรเม่ หรือโกเรเม่ ตั้งอยู่ในบริเวณตอนกลางของแคปพาโดเชีย อยู่ในจังหวัดเนฟชีร์ ซึ่งเป็นจังหวัดที่อยู่ในตอนกลางของภูมิภาคอนาโตเลียของประเทศตุรกี โดยตัวเมืองนั้นตั้งอยู่บริเวณหุบเขาเกอเรเม่ หรือที่มักเรียกกันอย่างติดปากว่า บริเวณปล่องไฟนางฟ้า เมืองเกอเรเม่ ตั้งอยู่ในบริเวณที่ตั้งถิ่นฐานของผู้คนมาตั้งแต่สมัยโรมัน และเป็นที่ที่ชาวคริสเตียนยุคแรกใช้ในการเป็นที่หลบหนีภัยจากการไล่ทำร้ายและสังหารก่อนที่คริสต์ศาสนาจะเป็นศาสนาที่ได้รับการประกาศว่าเป็นศาสนาของจักรวรรดิ ที่จะเห็นได้จากคริสต์ศาสนสถานจำนวนมากมายที่ตั้งอยู่ในบริเวณนี้ แหล่งอ้างอิง :

ภาพที่ 4.1 บริเวณแถบภูเขา ทิวเขาอู่อี๋   เป็นมรดกโลกทางวัฒนธรรมและธรรมชาติ เป็นภูเขาอยู่ใน มณฑลฝูเจี้ยน ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน   มีอาณาเขต 70   ตารางกิโลเมตร   หรือ ( 43,750   ไร่ ) ทิวเขาอู่อี๋ได้ลงทะเบียนเป็นมรดกโลกในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 23 เมื่อปี พ.ศ. 2542 ที่เมือง มาร์ราคิช   ประเทศโมร็อกโก เขาอู่อี๋ซาน ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศจีน ล้อมรอบด้วยภูเขาทั้งสามด้าน คือ ด้านตะวันออก ตะวันตกและด้านเหนือ ภูมิประเทศเป็นพื้นที่ลาดเอียง จากแนวตะวันตกเฉียงเหนือลงสู่แนวตะวันออกเฉียงใต้ มีหวงกั่งซานเป็นยอดเขาที่สูงที่สุด สูงเหนือระดับน้ำทะเล 2,158 เมตร ซึ่งได้รับการเรียกขานให้เป็นอกไก่ของหลังคาบ้าน แห่งดินแดนจีนตะวันออก ลักษณะทางภูมิศาสตร์อยู่ในเขตโซนร้อนแถบเอเชียกลาง มีสภาพอากาศอบอุ่น ส่งผลให้พืชพันธุ์ในแถบเทือกเขานี้ มีลักษณะพิเศษกว่าถิ่นอื่นๆในประเทศจีน และสามารถรักษาสภาพป่าไม้ และพันธุ์พืชอันหลากหลายได้ค่อนข้างสมบูรณ์ โดยเฉพาะป่าฝนทางใต้ของจีน และป่าเขตร้อนแถบเอเชียเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด ข้อมูลเพิ่มเติม - นอกจาก...

ภาพที่ 3.1 ภาพถ่ายระยะใกล้ พื้นที่ทัศนียภาพภูเขาเอ๋อเหมย์ รวมทั้งพื้นที่ทัศนียภาพพระพุทธรูปเล่อชาน   ตั้งอยู่ใน มณฑลเสฉวน   ประเทศจีน ภูเขาเอ๋อเหมย์ เป็นพุทธสถานที่สำคัญที่มีมาตั้งแต่สมัย ราชวงศ์ฮั่น   และเจริญสูงสุดในสมัย ราชวงศ์ซ่ง   ส่วน พระพุทธรูปเล่อชาน นั้นเป็นพระพุทธรูปขนาดใหญ่มากสลักอยู่บนผาที่เริ่มสร้างขึ้นในปี พ.ศ. 1256 ( ค.ศ. 713 ) ถึงแม้จะอยู่กันต่างที่ แต่เขาเอ๋อเหมย์และพระพุทธรูปเล่อชานได้รับรวมลงทะเบียนเป็นมรดกโลกภายใต้ชื่อ "ภูมิทัศน์แห่งเขาเอ๋อเหมย์และพระพุทธรูปเล่อชาน" ในสมัยโบราณ เมืองเล่อซานเป็นจุดบรรจบกันของแม่น้ำสามสาย ซึ่งมีกระแสน้ำไหลเชี่ยวกรากและอันตรายมาก โดยเฉพาะเมื่อถึงฤดูร้อน กระแสน้ำไหลเชี่ยวยิ่งขึ้น เรือที่แล่นผ่านมักจะถูกคลื่นพลิกคว่ำและจม ผู้คนบนเรือก็เสียชีวิตด้วย การสร้างหลวงพ่อวัดหลิงหยูนข้างๆ แม่น้ำหนานหมิ่นจึงมีเจตนาเพื่อลดความเร็วของกระแสน้ำ ช่วยชีวิตผู้คน ได้เริ่มขึ้นมีการขอบริจาคเงินและแรงงานคน สร้างพระพุทธรูปปางนั่งองค์ใหญ่ คุ้มครองความสงบของแม่น้ำ เนื่องจากเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่มีมาตั้งแต่สมัยโบราณ ...

หรือเขาหวงซาน เป็นเทือกเขาที่ทอดตัวอยู่ทางตอนใต้ของมณฑลอันฮุยทางตะวันออกของสาธารณรัฐประชาชนจีน มีชื่อเสียงมาจากทิวทัศน์ที่งดงามของยอดเขาหินแกรนิตและต้นสนหวงรูปร่างแปลกตา และภาพของหมอกและเมฆที่ลอยอยู่ใกล้ยอดเขา บริเวณเทือกเขายังมีน้ำพุร้อนและบ่อน้ำร้อนธรรมชาติอีกมากมาย เนื่องมาจากความงดงาม จึงมักจะปรากฏภาพของเทือกเขาหวงอยู่ในภาพเขียนจีน หรือปรากฏชื่อในวรรณกรรมอยู่บ่อยครั้ง ปัจจุบันนี้ องค์การยูเนสโกได้ขึ้นทะเบียนเทือกเขาหวงเป็นมรดกโลก และยังจัดว่าเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่เป็นที่นิยมมากที่สุดแห่งหนึ่งในจีน  เขตที่ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกประกอบด้วยบริเวณเทือกเขาซึ่งมีพื้นที่ 154 ตารางกิโลเมตร และรอบๆเทือกเขาอีก 142 ตารางกิโลเมตร เขาหวงได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกใน พ.ศ. 2533 เนื่องมาจากทิวทัศน์ธรรมชาติที่งดงาม และเป็นถิ่นที่อยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิตที่หายากและถูกคุกคามหลายชนิด ข้อมูลเพิ่มเติม - พืชที่ขึ้นอยู่ในบริเวณเทือกเขาหวงจะแตกต่างกันไปตามระดับความสูง ที่ความสูงต่ำกว่า 1,100 เมตร จะเป็นป่าชื้น ความสูงระหว่าง 1,100 - 1,800 เมตร จะเป็นป่าผลัดใบ และความสูงตั้งแต่ 1,800 เมต...

หรือภูเขาไท่ซาน ศูนย์กลางของศาสนจักรกว่า 2,000 ปี หนึ่งสัญลักษณ์แห่งความยิ่งใหญ่ของสาธารณรัฐประชาชนจีน ภูเขาไท่ซานตั้งอยู่ที่เมืองไท่อานหนึ่งในเมืองท่องเที่ยว แห่งมณฑลซานตง ทางชายฝั่งตะวันออกของประเทศจีน ยอดบนสุดของภูเขาไท่ซานมีความสูงจากระดับน้ำทะเล 1,545 เมตร มีหินผาตั้งเรียงรายจำนวนมาก กวีเอกแห่งจีนหลายท่านเคยจารึกบทกลอนมากมายไว้ที่ภูเขาแห่งนี้ จนได้ขึ้นชื่อว่าเป็นพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์และศิลปะกลางแจ้งที่สะท้อนสัญลักษณ์แห่งอารยธรรมเก่าแก่ของจีน และภายหลังยูเนสโกได้ยกย่องให้ภูเขาไท่ซานเป็นมรดกโลก ในปีพ.ศ.2530 ข้อมูลเพิ่มเติม - แห่งนี้ได้ก่อกำเนิดมาตั้งแต่สมัย 2800 ล้านปีก่อน ลักษณะภูมิอากาศซับซ้อน , ยอดเขาหลักอวี้หวงเฟิง( 玉皇峰 ) มีความสูงจากระดับน้ำทะเล 1,532.7 เมตร มีลักษณะยิ่งใหญ่สูงตระการตา ทัศนียภาพสวยงามและแปลกตา , ตั้งแต่สมัยโบราณเป็นต้นมาภูเขาแห่งนี้ ได้รับการเคารพนับถือจากประชาชนชาวจีนตลอดมา. จนได้รับการขนานนามว่าเป็น “ผู้นำแห่งห้าขุนเขา( 五岳之首 )”. ตามคำบอกเล่าตั้งแต่สมัยโบราณได้มีฮ่องเต้หรือกษัตริย์ถึง 72 พระองค์มาบวงสรวงที่เขาไท่ซานแห่งนี้ เพื่อให้ประชาชนและประเทศชาติอ...